Ik krijg de laatste tijd heel wat vragen over wie ik ben en wat ik precies doe met mijn ‘poppen’. Dus ik neem even de tijd om mezelf en mijn project voor te stellen.
Ik ben Rukhsana. Op mijn negende ben ik vanuit Pakistan in Oostende aangespoeld. In Pakistan groeide ik vooral op in een “wij- gericht familiesysteem” Sinds mijn negende kreeg ik de kans om te proeven van een ik- gericht systeem”. Vandaag 43 kaarsjes uitgeblazen. Sinds 2001 samen met mijn man en toeverlaat Tom. We hebben 1 dochter Rani, ik noem haar een wereldburger!
Mijn levenspad is gevuld door pittige tandoorikruiden en frisse gembersmaak. Sinds mijn aankomst in België merk ik op dat de maatschappij waarin we allen in leven accenten en focus legt op wat ons uit elkaar drijft. Als kind kon ik hier geen woorden aan geven, alleen maar voelen en machteloos er naar toe kijken. Een zoektocht naar woorden begon met mijn studie sociaal werk. Mijn buikgevoel kreeg eindelijk de woorden waar ik op zoek naar was, dit door mijn wake-upcall in 2016.
De dag na de aanslagen van 22 maart 2016 nam ik zoals elke dag, al 10 jaar lang de trein richting Gent. Dagelijks pendelde ik gezellig met een groepje vanuit Oostende. Deze treinrit was anders. Ik voelde handelingsverlegenheid in de lucht hangen. Mijn pendelgenoten wisten even niet hoe ze in mijn aanwezigheid moesten reageren. Plots was het muisstil in ons groepje. In een fractie van een seconde voelde ik zo hard de ‘wij-zij’ kijk. Het contact dat we al 10 jaar lang hadden, werd fragiel en kwetsbaar. Heel kort hoorde ik niet meer bij mijn groepje. Ik raapte al mijn kracht en mijn moed bij elkaar en doorprikte wat er zich in de lucht aan het verspreiden was. Ik benoem het als angst voor het anders zijn, angst voor wat ons uit onze comfortzone lokt. Ik zei: “hé halloo ik ben dezelfde Rukhsana van voor de aanslagen. Ik betreur even hard wat er gebeurd is”. Plots kwam de rust terug en verdween het “wij-zij” gevoel tussen ons allen. Ik hoorde terug bij mijn pendelgroepje.
De treinrit was een kantelmoment in mijn leven. Mijn integratieverhaal wat ik al 30 jaar al had aangetoond, telde plots niet meer. Dit was voor mij de symbolische druppel. Zo wil ik niet behandeld worden. Sindsdien heb ik bewust gekozen om op te komen voor mijn rechten en de die van lotgenoten. Het was een moment om zichtbaar te worden en mijn stem te laten horen. Sinds mijn wake-upcall heb ik gekozen om mijn eigen verhaal meer naar buiten toe te brengen. Ik sta stil bij mijn obstakels, angsten, bezorgdheden, de bakken weerstand dat ik op mijn pad tegen kwam en vooral hoe ik dit aangepakt heb. Zo inspireer ik anderen om dit ook te doen.
Dit doe ik via storytelling op mijn sofa. Vertellen van herhalen is voor mij een innovatieve manier om sensitieve zaken in de maatschappij van vandaag meer bespreekbaar te kunnen maken. Ieder van ons, wereldwijds heeft een verhaal. Verhalen zijn een van weinig methodieken wat ons verbindt van mens tot mens. Ze raken ons op onze kern. De magie van verhalen zit in het, inspireren en prikkelen. Ze geven ons hoop en voeding om na te denken over ons eigen levensverhaal. Verhalen planten zaadjes wat op lange termijn tot gedragsverandering kan leiden. Dit probeer ik ook mijn sofa met ginger chai te realiseren.
Zoals je op de foto ziet is het geen gewone sofa. Het is een platte sofa, met kleurrijke doeken en kussens op de grond, waar je knus kan gaan zitten, liggen, ploffen, hoe je het zelf maar wilt. Geen stoelen en tafel, zorgen maar voor onnodige afstand tussen de mensen. Op mijn sofa vind ik belangrijk dat je oprechte contact met elkaar kan maken. Als voor iemand om gezondheidsredenen niet lukt om op de grond te gaan zitten, heel begrijpelijk. We voorzien een poef of een stoel.
Mijn doel is om mensen bewust te maken van elkaars verhaal en hen te laten inzien dat we meer gemeen met elkaar hebben dan we denken. Door mijn methodiek van “poppen met een verhaal” hoop ik bij te dragen aan het creëren van een samenleving waarin mensen elkaar beter kunnen begrijpen. Ik geloof dat het delen van onze verhalen ons kan helpen om bruggen te bouwen en een harmonieuzere wereld te creëren.
Ik sta nu zaterdag 15/07 en zondag 16/07 op de Dunegatfeesten In Bredene en op 29/7 in Lissewege welkom om mij, mijn methodiek en de poppen beter te leren kennen.
Veel liefs,
Rukhsana
